Opnieuw Ammaniti

Na eerdere boeken van Ammaniti gelezen te hebben (zie elders dit blog) heb ik deze week “Zo God het wil” in één ruk doorgenomen.
Hoewel veel thematiek terugkomt (‘foute’ vader – geweldadig milieu) blijft elk boek (behalve dus Kieuwen – het debuut) je al lezende in een houdgreep klemmen; een drang om te willen doorlezen en de plot te achterhalen. In die zin is het jammer dat het boek op het laatst afgeraffeld lijkt te zijn naar de eindpagina; zaken gaan plots te snel en bij teveel dingen blijf je met een vraag zitten. Desalniettemin subliem !
(Maar let op: de titel doet vermoeden dat er verwijzingen met theologie in zitten; als dat al zo is, het is zeker geen voer voor theologen….!)
Daarna vanmorgen in een uurtje het kleine zakboekje van hem gelezen: “Jij bent mijn schat”. Een leuk boekje voor tussendoor.
Van niet veel literaire schrijvers probeer ik alles te lezen; vaak immers valt een volgend boek toch weer tegen.
Toch heb ik via internet een nog ontbrekende titel aangeschaft: Het laatste oudejaar van de mensheid; en alvast via Bruna besteld het boek RSVP dat halverwege februari verschijnt.
Niccoló Ammaniti – onthoud die naam !