Het relationele zelf

Zo leesbaar het vorige boek was (over Albertinus van der Heide), zo moeizaam ging het met ‘Religie en het relationele zelf’ van de Amerikaanse psychoanalyticus en godsdienstwetenschapper James W. Jones. Herkenbare passage: ‘Iedere ontwikkelingsfase is ook een geloofscrisis, aangezien ze vereist dat het godsbeeld opnieuw wordt bewerkt opdat het past bij een nieuw zelfbegrip.’ In … Lees verder “Het relationele zelf”

Zo leesbaar het vorige boek was (over Albertinus van der Heide), zo moeizaam ging het met ‘Religie en het relationele zelf’ van de Amerikaanse psychoanalyticus en godsdienstwetenschapper James W. Jones.
Herkenbare passage: ‘Iedere ontwikkelingsfase is ook een geloofscrisis, aangezien ze vereist dat het godsbeeld opnieuw wordt bewerkt opdat het past bij een nieuw zelfbegrip.’
In het boekje wordt Freud op z’n nummer gezet, waar hij atheïsme als norm hanteert : Op basis van Rizzuto’s werk concludeert Jones terecht: ‘Ook het atheïsme zou dus object van analyse moeten zijn.’ Het boekje eindigt met een essay over religieus gemotiveerd geweld; en dan gaat het niet alleen over moslimextremisme….