Maand: januari 2010

Na eerdere boeken van Ammaniti gelezen te hebben (zie elders dit blog) heb ik deze week “Zo God het wil” in één ruk doorgenomen.
Hoewel veel thematiek terugkomt (‘foute’ vader – geweldadig milieu) blijft elk boek (behalve dus Kieuwen – het debuut) je al lezende in een houdgreep klemmen; een drang om te willen doorlezen en de plot te achterhalen. In die zin is het jammer dat het boek op het laatst afgeraffeld lijkt te zijn naar de eindpagina; zaken gaan plots te snel en bij teveel dingen blijf je met een vraag zitten. Desalniettemin subliem !
(Maar let op: de titel doet vermoeden dat er verwijzingen met theologie in zitten; als dat al zo is, het is zeker geen voer voor theologen….!)
Daarna vanmorgen in een uurtje het kleine zakboekje van hem gelezen: “Jij bent mijn schat”. Een leuk boekje voor tussendoor.
Van niet veel literaire schrijvers probeer ik alles te lezen; vaak immers valt een volgend boek toch weer tegen.
Toch heb ik via internet een nog ontbrekende titel aangeschaft: Het laatste oudejaar van de mensheid; en alvast via Bruna besteld het boek RSVP dat halverwege februari verschijnt.
Niccoló Ammaniti – onthoud die naam !

Sinds tijden weer een boek gelezen en direct een fijn exemplaar. Ten eerste omdat de hoofdstukken zich als losstaande delen laten lezen (wat ze in feit ook zijn), maar meer nog vanwege de inhoud. Wenst – een prachtig boekje over dit fictieve dorp in het Groninger landschap. Gebeurtenissen uit de cultuur van het platteland met zijn exentrieke figuren en zijn doodgewone voorvallen. Mooi geschreven. ‘k Moet meer van Allard Schröder te pakken zien te krijgen.
Daarna in ruim één adem een kerstgeschenk verslonden: “Een echt verhaal” van Christine Otten. Een alleraardigst geschreven verhaal over een wetenschapster aan de VU die door een toevallige gebeurtenis haar leven een enorme wending ziet nemen. Of, zoals de achterflap van het VU-geschenk meldt: “Met deze novelle schreef Christine Otten een modern sprookje over vastlopen en durven veranderen.”