Nee, wij hebben de vakantie juist net achter de rug, dus het gaat niet om het boeken van een vakantie.
Aangezien het de eerste week slecht weer was hebben we veel kunnen lezen. Maar geen vakantielectuur.
Altijd nemen we uit voorzorg maar een doosje boeken mee; nu hebben we er zelfs tijdens wat stedentrips wat bij moeten kopen.
Wat lag er op de ‘salontafel’ in het huisje?
Naast de literaire romans van Annemiek Schrijver (Rachab), Paulo Coelho (De heks van Portobello) en Khaled Hosseini (De vliegeraar) waren dat de semi-documentaire van Frank Westerman (Ararat), de familiegeschiedenis van Dorien van Oort (Vrouw in de schaduw), de verhalenbundel van Philippe Claudel (De wereld zonder kinderen) en de spirituele boeken van Anselm Gr�n (Vervang je angst in levenskracht), Wil Derkse (Gezegend leven) en Rhonda Byrne (The Secret).
Een mengelmoes dus, maar wonderlijk genoeg met een aantal raakvlakken:
Zowel bij Schrijver als Westerman kwam ik de voor mij tot nu toe onbekende naam Enkido tegen.
Afghanistan is uiteraard het verhaaltoneel bij Hosseini maar is natuurlijk ook bij Westerman te vinden.
Adoptie speelt een rol bij Hosseini en Coelho.
Emancipatie is een thema bij Schrijver, Van Oort en Coelho.
Zoeken naar zin en religie vond ik bij Westerman, Coelho, Gr�n, Derkse en Byrne.
De hoofdpersonen van Schrijver en Coelho vertonen volgens mij bij nader inzien behoorlijk wat overeenkomsten.
Nou ja, zomaar wat dwarsverbanden, vanzelfsprekend zonder een logische lijn.
Meest aangrijpend boek? Zonder aarzeling De vliegeraar. Reden waarom nog tijdens de vakantie ook het nieuwste boek van Hosseini werd gekocht: Duizend schitterende zonnen. Het zal – gezien de omvang – wel leesvoer voor de najaarsvakantie worden vrees ik.
Meest inspirerende boek? Oei, een twijfelgeval. The Secret is veel te Amerikaans en hier en daar echt doorgeschoten, maar toch zijn er enkele lijnen aangestipt die zeker de moeite van het overdenken en doorleven waard zijn. Datzelfde (maar niet Amerikaans !) geldt voor Coelho. Zeker de eerste hoofdstukken geven waardevolle levenslessen mee.
Wil Derkse echter bracht me (na zijn Levensregel voor beginners) met zijn laatste boek ertoe, dat ik toch binnen een jaar een lang weekend of een midweek het kloosterleven eens wil proeven.
En enkele verhalen van Philippe Claudel lenen zich er uitstekend voor om eens in een kerkdienst aan te halen.
Kortom: Slecht weer hoeft je vakantie bepaald niet te versjtieren.
NB. Merkwaardig genoeg plaatst Frank Westerman de ‘armen van geest’ in het Onze Vader. Ik vermoed dat hij eerder afgehaakt is van de godsdienstlessen dan hij wil doen geloven. En ik kan me ook niet voorstellen dat hij op onze gemeenschappelijke middelbare school (met tien jaar verschil – dat wel!) deze voorstelling van zaken heeft meegekregen.
Reageren of op de hoogte blijven?