Ben ik net klaar met het voorbereiden van een dienst voor morgen, kom ik een opmerking tegen die alle hoop op een goed verstaan van de preek doet vervliegen.
Neale Donald Walsch, die “Een ongewoon gesprek met God” had, tekent uit Gods ‘mond’ het volgende op:
“Woorden zijn echt het minst effectieve middel om iets over te dragen. Zij staan het meest open voor mis-interpretaties en worden het vaakst verkeerd begrepen.”
God geeft er de voorkeur aan, zo meldt Hij in het boek, te communiceren door middel van gevoelens, gedachten en ervaring.
Wij leven in een sterke beeld- en woordcultuur .
Voor gedachten is vaak weinig tijd; gevoelens mogen wij bijna niet uiten of laten spreken en onze ervaringen worden overweldigd door de vele impressies die in het leven op ons afkomen.
Mijn preek morgen gaat over de stilte die volgt op storm, aarbeving en vuur als Elia op de Horeb staat.
In die genoemde weerselementen is God niet.
Ik lees de tekst zo, dat God ook niet in de erop volgende stilte is; er staat dat God na die stilte tot Elia sprak.
Maar als het God zelf is, die spreekt (!) in Walsch’ s boek, dan heb ik wellicht toch ongelijk.
Wie weet stapt er morgen na de dienst iemand op me af en wijst me op een andere interpretatie dan mijn mis-interpretatie.