Categorie: Theologie

Met zijn boek “Nu ik dood zal gaan” heb je iets belangrijks in handen. Dat meldt een website waar zijn boek wordt aangeprezen.
Een ICT-er uit de virtual-reality-wereld die te horen krijgt dat hij aan alvleesklierkanker lijdt en nog slechts enkele maanden te leven heeft.
Hij is acht jaar getrouwd en heeft drie jonge kinderen.
De drive voor het schrijven van zijn boek vond Pausch in de behoefte een document voor zijn kinderen achter te laten. Ze zijn nu immers nog veel te jong om ze alles mee te geven wat hij als vader zijn kinderen zou willen meegeven.
Zelf ben ik wat ambivalent over het boek. Enerzijds zitten er zeer waardevolle gedachten in die het leven kunnen verrijken.
Aan de andere kant is het weer zo’n (volgens mij) typisch Amerikaans boek en heeft het zo nu en dan trekjes van The Secret.
Te gemakkelijk lijkt het leven te sturen. Aan het eind relativeert Randy Pausch het ook wel weer en kan hij ook schrijven dat hij (en zijn vrouw) soms huilend inslapen en ’s nachts weer wakker worden en nog harder huilen.
Die menselijke kant compenseert enigszins de bravoure die hij uitstraalt in de rest van het boek waarin het er soms op lijkt dat hij z’n situatie ontkent.
Tegelijkertijd is dat echter ook weer zeer positief aan het boek: leef zolang het geleefd kan worden.
Immers, Epicurus zei al: “Waar ik ben is de dood niet, en waar de dood is ben ik niet”.

Gezien op Het Vermoeden: Claudia Schreiber.
Daarna haar boek gekocht: Haar vaste begeleider.
Een schitterende roman over de hechte relatie tussen een vrouw (Johanna) en God.
Hoe Johanna zich langzaam maar zeker onthecht aan haar familie waarin het fundamantalisme hoogtij viert, maar waardoor een van haar broers helemaal losgeslagen raakt.
Johanna heeft ‘haar vaste begeleider’: God met wie ze zeer alledaagse gesprekken heeft; God die ook alledaagse trekken heeft.
In een van de gesprekken met haar zegt Hij:
“Ik moet er spoedig vandoor, Johanna. Maar van nu af aan doen we het eens omgekeerd, ik bid voor jullie.”
Hij neemt haar hand in de Zijne, kijkt haar aan en spreekt:

“Mijn mens
die je bent op de aarde:
een iedervan jullie is Mij heilig.
Jouw hemel moge ontstaan
jouw wil geschiede
tijdens je leven op aarde.
Zorg zelf voor je dagelijks brood
en bescherm het brood van je naaste
in alle rechtvaardigheid,
samen lukt het jullie wel.
Schenk elkaar vergiffenis.
Schuif je verantwoordelijkheid niet af op een ander,
want jij hebt kracht genoeg om goed te zijn.
Mens, wees eindelijk blij met wat je hebt,
en wees voortreffelijk in alle eeuwigheid.

Zo moet het zijn.”

Een schitterend boek; van harte aanbevolen !

Ook dit jaar hadden we weer een doos boeken meegenomen; maar er kwamen twee mee terug.
Het boek dat de meeste indruk heeft achtergelaten is van Philippe Claudel – “Het verslag van Brodeck”
Zonder het woord ‘joden’ ook maar één keer te noemen schrijft Claudel een aangrijpend relaas over de (gevolgen van de) Tweede Wereldoorlog. Meesterlijk neergezet!
De rij boeken van Paulo Coelho is uitgebreid met Brida. Een boek dat meer dan vorige de grenzen van religie verkent. Ditmaal een verhaal over heksen (Wicca’s); we krijgen een redelijk kijkje in de keuken van deze scene.
Ter humoristische afwisseling bleek ‘Johan Cruijff is ongeneeslijk beter’ een prima keuze; prachtige anekdotes, interviews en dergelijke met de man wiens taalgebruik, ad-rem-zijn en visie steeds weer mijn bewondering afdwingen.
‘De Stephen Covey van de Lage Landen, maar met meer humor’, zo werd het boek van Berthold Gunster aangekondigd: “Ja-maar wat als alles lukt?”
De kern is in het boek als volgt samengevat: Ja-maar-mensen zijn voorbereid op tegenslag. Maar hoe bereiden ze zich voor op succes?
Een boek dat je over drempels (fictief – in je hoofd) heen kan helpen; van ja-maar naar ja-en.
Nog niet helemaal uit, maar wel intrigerend is “Mijn kleine evangelie” van Tolstoj. Het aardige is dat ‘zijn evangelie’ thematisch is opgebouwd. Hierin schrijft Tolstoj een ‘klein evangelie’ gebaseerd op de oorspronkelijk vier evangeliën maar ontdaan van allerlei dogma’s. In zijn eigen woorden: het boek biedt niets minder dan “Christus zonder christendom”.
Iets dergelijks had Gerrit J. Nijhof als ondertitel voor zijn boek “Van kaft tot kaft” kunnen hanteren in plaats van ‘de theologie van een gesneden beeld’. In dit boek legt Nijhof de vinger bij de manier waarop met name binnen de kring van Gereformeerd Vrijgemaakten wordt omgegaan met de bijbel, dogma’s, belijdenissen en dergelijke. Naar aanleiding van een tuchtprocedure die tegen hem werd gestart schreef hij dit boek als een soort ‘verdediging’ van zijn houding waarin ‘het geloof’ in zijn ogen sterker moest zijn dan ‘de leer’.
Hoewel ook het lezen van bovengenoemde boeken helpen om het leven te leven en te begrijpen, ben ik inmiddels ook halverwege een echt zelfhulpboek: Hoogsensitiviteit als kracht. Hoogsensitieve personen ervaren die eigenschap vaak als een last en belasting. Carolina Bont schetst een manier waarop je het ook als een kracht kunt benutten door (meer) te werken met je intuitie. Een ondersteunend boek!

Onderstaand bericht was te lezen in Trouw van 16 juli.
Het bericht roept veel vragen op:
– mag in een kerk gerookt worden?
– kan een café (zichzelf om)dopen?
– zijn er overeenkomsten tussen het pasje en aflaten?
– hoe zijn ‘hun goede God’ en longkanker te rijmen?
Duidelijk is dat iedere kett(ingrok)er zijn letter heeft.
Er is dus niets nieuws onder de zon.

Er zijn niet alleen concrete projecten ver weg die steun verdienen (zie het vorige bericht). Ook dichterbij is geld nodig.
Er het zijn niet alleen projecten die direct menselijke noden lenigen, die toch zinvol kunnen zijn. Ook hout en steen verdient soms aandacht. De Bonifatiuskerk in Oldeberkoop is een monument dat stamt uit de tweede helft van de 12-de eeuw. Tot dat monument behoren ook de ringmuur en de kerktuin (het voormalig kerkhof). De kerkelijke gemeente van Oldeberkoop-Nijeberkoop is niet voldoende draagkrachtig om de instandhouding van het monument de waarborgen. Daarom is de Stichting Instandhouding Bonifatiuskerk Oldeberkoop (SIBO) in het leven geroepen. In eerste aanleg vraagt men geld en donateurs om de vervallen ringmuur te herstellen (fundering, nieuwe opbouw, groter kapje op de muur en zo mogelijk het plaatsen van één van de oorspronkelijk vier poortjes).
Binnenkort staat hier het adres waar men zich aan kan melden als donateur.
Liever direct geld storten?
Dat kan op nr. 26.58.41.267 ten name van
Onderhoudsfonds Bonifatiuskerk Oldeberkoop

Eindelijk is het zover. Na een tijdje van voorbereiding en proefdruk zijn binnenkort twee bundels beschikbaar met preken van mijn hand.
‘Een tegendraads verhaal’ en ‘Geloof en ongeloof’. Beide titels zijn gekozen uit thema’s van een dienst waarvan de preek in de bundel is opgenomen.
In totaal 41 preken. In deze bundels heb ik me beperkt tot de Nederlandstalige diensten die ik gehouden heb vanaf juli 2003 tot en met september 2007. De Stellingwerver en Friese preken komen te zijner tijd nog eens in een combinatiebundeltje uit.
De proefdruk zag er van buiten mooi uit, maar de tekstpagina’s waren bij conversie van Worddocument naar PDF verkleind en daardoor voor velen onleesbaar geworden. Met behulp van de helpdesk van Lulu (de printing-on-demand uitgever) moet het nu helemaal goed komen.
Over twee weken verwacht ik de eerste drie exemplaren van elke bundel in de bus. Spannend.

Inmiddels is er een boekje op de markt van Ron van der Spoel, predikant in Amersfoort: Preken is prachtig. Daarin pleit hij voor een ‘manier van preken’ die:
– dicht bij het Woord blijft
– dicht bij de hoorders komt
– dicht bij de prediker blijft
– vol passie is.
Ik zal dat boekje maar snel eens doornemen om te zien of mijn ‘manier van preken’ voldoet aan de door hem verwoorde eisen.

Wil je een van de prekenbundels aanschaffen?
Ze kosten € 10,00 per stuk.
Als ze verzonden moeten worden dan komt daar € 2,00 (voor 1 boek) of € 3,00 (voor twee boeken) bij.
Maak het bedrag over op bankrekening 29 66 69 539 onder vermelding van Boek-1 (Een tegendraads verhaal) en/of Boek-2 (Geloof en ongeloof) en mail dan zekerheidshalve even volledig naam en adres door hier op mail te klikken.

Voor de inhoudsopgaven klik je hierna op
“Een tegendraads verhaal“
of
“Geloof en ongeloof“

Het houdt niet op. (zie ook het bericht hieronder)
Niet alleen het Friesch Dagblad en Doopsgezind NL (zie het vorige bericht) verlagen zich tot het opnemen van waardeloze berichten van schrijvers die hun mening willen verkondigen over iets waar ze geen kennis van hebben genomen – ook het Centraal Weekblad en Geandewei nemen columns op van lieden die menen hun gal te moeten uitspuwen naar aanleiding van een boek dat ze volgens mij niet hebben gelezen.
Dan verdien je wel erg goedkoop je geld voor zo’n artikel.
Nu was in dat opzicht de verschijningsdatum door Klaas Hendrikse wellicht niet zo goed gekozen. Zo vlak voor de decembermaand ben je dan wel verzekerd van een behoorlijke oplage, zeker als je zelf de media goed weet te bespelen, maar je moet ook weten dat veel voorgangers in deze maand weinig tijd hebben om zich ergens anders over te buigen dan over literatuur ter voorbereiding van de vele kerkdiensten.
Hopelijk halen ze daarom in januari het boek alsnog uit de winkel of van de plank om het toch maar (helemaal !) te lezen.
En schrijf er dan nog eens een artikel over !
Dat wordt ongetwijfeld een stuk genuanceerder.
Hoewel: bij sommige bladen vraag ik me af of een meer positieve bijdrage wel geplaatst wordt vanwege de harde kern van het abonneebestand.
Doopsgezind NL beloofde me dat in nummer 25 wel vier ingezonden reacties naar aanleiding van het gewraakte artikel (klik hier) (pagina 2) waren opgenomen.
Dat was lastig te controleren omdat plaatsing op de website verdacht lang op zich liet wachten, maar vandaag werden ze dan toch geplaatst.
Klik hier voor die reacties en ga naar pagina 10.

De laatste weken is er hier en daar nogal wat ophef over het boek van dominee Klaas Hendrikse. Prima dat daar aandacht voor is; het kan immers geen kwaad dat er in de breedte over dit soort visies gediscussieerd wordt.
Probleem is echter altijd weer dat er mensen zijn die menen fel van leer te moeten trekken tegen deze auteur, alleen al op basis van de prikkelende titel van zijn boek: “Geloven in een God die niet bestaat”.
Dat was met eerdere boeken van Kuitert ook al aan de orde: mensen die veel roepen onder de toevoeging “ik heb het weliswaar niet gelezen, maar….”.
Dat vind ik laakbaar gedrag.
Natuurlijk, niet de moeite nemen de achtergronden en beweegredenen tot je te nemen en zo’n boek dus ongelezen naar de prullenbak verwijzen – dat mag; maar pretendeer dan ook niet er een mening over te mogen hebben.
Zowel ds. Harmen Jansen uit Drachten (in het Friesch Dagblad) als Annet van der Zijpp (in Doopsgezind NL) nemen, gespeend van inhoudelijke kennisname, ongenuanceerde en soms grove stellingen in om Hendrikse te kapittelen. Jammer en m.i. onterecht dat ze in genoemde bladen daarvoor een podium hebben gekregen.
Bij het tweewekelijkse magazine van de Doopsgezinden had ik dit niet verwacht. Daar immers zegt men niet van dogma’s te houden, er geen ijzeren leerstellingen op na te houden. En dan ook nog eens de manier waarop!
Nee, dan doet Trouw het, zoals gewoonlijk, beter. De columns van J.J. Suurmond en Jan Greven geven er blijk van dat zij het boek gelezen hebben. Dán, pas dán heb je recht van spreken vind ik.
Dus: liever ongezouten dan ongelezen.

Afgelopen vrijdag speelde Jedidjah Schaaij (mijn grote kleindochter !) Morgen kommt der Weihnachtsmann.
Dit op het Weihnachtsvorspiel in Neuenhaus (Dld)
(Het duurt wel even – 20 tellen – voor het fragment begint)
Klik hier