Maand: juli 2009

Een aardig boekje van deze econoom (zoon van een predikant) die een wat andere invalshoek laat zien.
Vaak wordt alleen maar gedacht aan de economische waarden van allerlei zaken. Klamer legt daar de sociale en culurele waarden naast.
Ook benadert hij e.e.a. niet vanuit óf de markt óf de overheid, maar hij voegt er twee dimensies aan toe: ‘oiko’ en de ‘derde sfeer’, waarmee verschijnselen als ‘armoede’ plotseling vanuit een heel ander perspectief benaderd (kunnen) worden.
Een lezenswaardig boekje, maar echt nieuwe inspirerende aspecten ben ik niet veel tegengekomen.
Maar wel herkenbaar is de ondertitel: over de economie van overvloed en onbehagen.

Olof Helmersson was opwekkingsprediker – zijn eerste roeping – in Västerbotten (Zweden), maar na een ’tijdrovende’ nieuwe bekering reist hij op z’n oude dag terug naar die streek om de bekering (destijds door hém) van al die mensen weer ongedaan te maken en hen ervan te overtuigen dat ‘er niets is’ en ook ‘nooit geweest is’. Probleem is dat er van alle bekeerlingen slechts twee over zijn: velen zijn al afvallig geworden zonder hem of zijn overleden. Desondanks brengt hij er nog geruime tijd door om van iedereen nog afscheid te nemen hetgeen bijzondere momenten oplevert.
Een prachtig boek!
Lindgren heeft blijkbaar meer geschreven met een godsdienstige inslag. Zojuist via Marktplaats zijn ‘Batseba” aangeschaft.

Vanaf vandaag (15 juli 2009) plaats ik berichten over boeken in principe alleen onder de categorie Boeken (waar rechts op gekozen kan worden onder de rubriek Categorie).
Sommige berichten zullen ook onder de Categorie Theologie worden geplaatst, met name als het theologische werken betreft of er anderszins een link is met theologie.

Onder deze titel schreef Taede Smedes een voortreffelijk (want ook toegankelijk) boekje over ‘evolutie en geloof’.
Hij behandelt daarin de hoofd- (en enkele sub)stromen van theorieën, namelijk evolutietheorie, creationisme, intelligent design, the�stische evolutie en tenslotte de theologie van evolutie. Zeer onderhoudend. Maar minstens zo goed is het interview dat Smedes met zichzelf heeft gehouden en waarin hij niet alleen zijn persoonlijke visie op evolutie weergeeft maar ook aangeeft waarin of wat hij zelf gelooft.
Een typerende zinsnede (n.a.v. het theïsme): “Ik merk dus dat ik het christelijk taalgebruik hoe langer hoe meer begin te relativeren. En dat is toch wel getriggered door die creationisten, die allemaal proberen ons een supramenselijke-maar-antropomorfe God door de strot te duwen. We moeten af van dat letterlijke taalgebruik.”
Een mooie afsluiting van het boekje is de tekst uit Prediker 3: 18-22.
Van harte aanbevolen voor wie zich op de hoogte wil stellen van de verschillende standpunten die ingenomen kunnen worden.

Toch ook maar twee boeken met een stichtelijk (?) karakter gelezen.
Guus Kuijer: “Waarom kinderen wel cowboytje, maar nooit jezusje of mohammedje spelen”
Een pamflet tegen het klakkeloos vasthouden aan ethisch gedateerde passages uit Bijbel en Koran.
Weer zo’n boek van iemand die m.i. een achterhoedegevecht voert. Zijn analyse heeft immers slechts betrekking op kleine minderheden binnen Christendom en Islam?
Boele P. Ytsma: “Van de kaart”, manifest van een gepassioneerde twijfelaar.
Een aardig boekje waarin Ytsma pleit voor een (kerkelijke) gemeenschap waar iedereen zich thuis kan voelen, van vrijzinning tot orthodox.
Hij ziet tekenen van hoop op dit gebied, al was het maar doordat zowel Andries Knevel als Klaas Hendrikse een bijdrage (van enkele pagina’s) aan zijn boekje leverden, namelijk een reactie op de inhoud.
Het boekje geeft met name een inkijkje in de periode die Ytsma meemaakte toen hij ‘uit het verhaal viel’, namelijk het verhaal van zekerheden (de door hem genoemde Kathedraal van Zeker Weten) en aan twijfelen ten onder dreigde te gaan. Het eerste deel is dan ook meer een egodocument geworden; gaandeweg preludeert hij op de utopie (samengaan van de verschillende groepen binnen de kerk – ook de uitersten). Dat zou kunnen door de eigen ‘waarheden’ van tafel te vegen om zodoende ruimte te maken voor waarachtigheid en dus gesprek.
De reactie van Andries Knevel helpt zijn hoop m.i. om zeep door de voorwaarde op te werpen van de ‘waarheid’ van de feitelijkheid van Kruis en Opstanding. Het lijkt mij dat zo’n eis vooraf menig vrijzinnige niet over de drempel zal helpen.