In Matteus 22: 1 – 14 staat de parabel van het bruiloftsfeest – mensen die afhaken – anderen die op de tweede uitnodiging toch komen opdagen – maar eentje heeft geen bruiloftskleed aan.
De laatste zin heeft volgens mij veel leed veroorzaakt:
“Velen zijn geroepen, maar slechts weinigen uitverkoren.”
Wie het laatste boek van Jan Siebelink (‘Knielen op een bed violen’) leest, die gaan de koude rillingen soms over de rug.
Hoe mensen gebukt kunnen gaan onder een eenzijdige uitleg van dit stuk ‘evangelie’….
Voor mijn opleidingsmodule Homiletiek wil ik hier een preek over maken.
Ik heb al een en ander op papier maar ben benieuwd hoe anderen tegen dit vers aankijken.
Heeft iemand suggesties ??
Wil je een reactie plaatsen, klik dan hieronder op opmerkingen.
Wel reageren maar liever niet op deze site, mail me dan.
Het is opvallend dat je het woord ‘betichten'(= beschuldigen) gebruikt. Zo heb ik dat in elk geval zeker niet bedoeld. Het valt niemand te verwijten als die iets ‘eigens’ schrijft. Die vier personen die een ongeluk zien gebeuren vertellen er hún waarheid van. Zij nemen veelal onbewust (bij de ervaring van het zien van een ongeluk) al hun eerdere ervaringen mee en dat leidt soms tot heel opvallende afwijkingen van de objectieve werkelijkheid van het ongeval. De vier deelwaarheden tesamen beschrijven niet automatisch de werkelijke toedracht van het ongeval. En dan zijn er nog de bewuste toevoegingen of veranderingen om de werkelijkheid naar eigen hand en bedoeling te zetten. En daarmee hebben de evangelisten allen zo hun eigen redenen gehad om te schrijven hoe en wat ze schrijven. Soms zelfs in tegenspraak met een andere evangelist. Dat is is geen betichting maar een constatering.
Ha Jan,
Leuk even zo wat kontakt! Zonder internet hadden we elkaar nooit ontmoet!
Ik reageer even op je reactie op m’n blog en meldt dat het “verhaal” er nu staat! Ben uiteraard benieuwd naar jouw reactie!
Gegroet en goed nieuwjaar toegewenst!